Czerwcowe cięcie żywopłotu

Czerwcowe cięcie żywopłotu

Żywopłot definiujemy dosłownie jako żywy płot, gdyż tworzą go żywe rośliny. Może rosnąć w ogrodzie przez wiele lat. Tworzy się go poprzez krzewy lub drzewa w dość zwartym szpalerze. Każdy żywopłot powinien być regularnie przycinany do określonej postaci. Wyróżnia się dwa podstawowe rodzaje żywopłotów. Żywopłot w ogrodzie może być formowany (cięty) lub naturalny (nieformowany). Żywopłot formowany nie zajmuje zbyt dużo miejsca i można nadawać mu dowolne kształty. Na taki żywopłot najlepiej nadają się modrzewie europejskie, cisy pospolite czy też jałowce chińskie. Z kolei żywopłot naturalny wymaga sporo wolnego miejsca. Najczęściej rośnie on w sposób niekontrolowany. W tym przypadku najlepiej sprawdzą się kosodrzewiny, sosna czarna lub świerk serbski.

Żywopłot pełni trzy podstawowe funkcje w ogrodzie:

-Funkcja ochronna żywopłotu polega na ochronie działki lub ogrodu przed wejściem na jego teren niechcianych zwierząt lub innych niepożądanych gości. Ponadto chroni on ogród i znajdujące się w nim uprawy i drzewka oraz krzewy owocowe przed wiatrem, zbyt dużym promieniowaniem słonecznym oraz hałasem i zanieczyszczeniami.

-Funkcja ozdobna żywopłotu w ogrodzie polega na utrzymaniu odpowiednich walorów estetycznych oraz dekoracyjnych w ogrodzie i w jego bezpośrednim sąsiedztwie. Funkcję tę pozwalają spełnić ozdobne kwiaty i liście. Żywopłoty ozdobne to najczęściej żywopłoty zimozielone i obwódkowe.

-Funkcja użytkowa żywopłotu jest związana z dostarczaniem pożytku pszczelego lub karmy. Ten rodzaj żywopłotów jest dość rzadko spotykany, często utworzony jest z miododajnych krzewów.

Coroczne regularne cięcie żywopłotu wpływa na jego zagęszczenie oraz odpowiedni kształt. Prawidłowy termin ciecia żywopłotu to moment pojawienia się nowych przyrostów, przypadający na koniec czerwca. Większość roślin w tym terminie zakończyła lub kończy już wiosenne przyrosty. Dotyczy to większości krzewów o sezonowych liściach, jak: ligustr pospolity, porzeczka alpejska i złota, berberys ottawski, pospolity i Thunberga, dereń biały i jadalny, irga pomarszczona, pospolita i błyszcząca, żylistek wysmukły i szorstki, forsycje, jaśminowiec wonny, pęcherznica kalinolistna, śliwa tarnina i wiśniowa, tawuły, śnieguliczki i krzewuszki.

Prawidłowo formowany żywopłot w przekroju poprzecznym powinien przypominać trapez o pochylających się bokach od podstawy ku wierzchołkowi. Przed przystąpieniem do cięcia wzdłuż żywopłotu wbijamy paliki i rozciągami między nimi naprężony sznurek. Wszystkie tegoroczne przyrosty skracamy o 2/3 ich długości. Cięcie zaczynamy zawsze od góry, następnie przycinamy wszystkie pędy wyrastające poza napięty sznur. Na końcu zaokrąglamy lub fazujemy krawędzie. Dla osiągnięcia odpowiedniego zagęszczenia żywopłotu oraz jego stabilność zaleca się aby roczny przyrost na wysokość nie przekraczał 1/3 długości jednorocznych pędów.

U roślin iglastych, takich jak: żywotniki, jałowce, cyprysiki i cisy, u których paki ułożone są gęsto i regularnie, wielkość cięcia, ogranicza się do 5 – 10 cm, skracając im w czerwcu o 1/3 lub 2/3 świeży przyrost. Cięcie formujące należy tym roślinom poprawić w sierpniu.

W czerwcu przycina się też żywopłoty założone z roślin które „płaczą” na wiosnę, czyli wydzielają sok po przycięciu pędów, takich jak, np.: grab pospolity, klon pospolity, czy buk pospolity.

Również w czerwcu formujemy żywopłot z bukszpanu, laurowiśni wschodniej, ognika szkarłatnego, czyli roślin zimozielonych liściastych. Przycinamy je skracając świeżo wytworzone przyrosty o połowę. Przycinając żywopłoty z tych roślin, pamiętajmy że cięte zbyt późno w lecie nie mają czasu by młode pędy zdrewniały przed zimą, w konsekwencji mogą przemarznąć nawet całe rośliny. Rośliny zimozielone o małych liściach, np. bukszpan, przycinamy nożycami, a o dużych liściach jak laurowiśnia wschodnia sekatorem skracając pojedyncze pędy.

Narzędzia do cięcia i formowania powinny być dobrze zaostrzone, tak aby powierzchnie cięcia były gładkie, co ułatwia zabliźnienie i gojenie ran.