Róże pachnące

Róże pachnące

Róże pachnące uprawia się nie tyle dla ich urody co głównie dla jej zapachu. Zapach przez nie wydzielany upaja, rozmarza, jest również afrodyzjakiem.

Wydzielono aż 25 głównych grup różanych zapachów. Olejek eteryczny, który powstaje w różanych płatkach, zawiera około 400 substancji, do których należą m.in.: citronellol, geraniol, a nawet związki występujące w konwalii, goździku, lilii, czy fiołku.

Im na roślinie jest więcej kwiatów tym krzew pachnie intensywniej. Wonny słodki bukiet z pikantną nutą mają zwykle płatki pąsowych lub różowych kwiatów. W białych i żółtych wyczuwa się orzeźwiające tony nasturcji czy cytryny, a pomarańczowe są bogate w aromaty owocowe.

Obficie kwitnące okazy róż parkowych rozsiewają woń daleko wokół siebie, natomiast róże wielokwiatowe, których jest na roślinach zwykle kilka, pachną delikatniej.

Róże pachną najsilniej posadzone w dobrych warunkach, czyli w miejscu słonecznym, w żyznej, próchnicznej ziemi, o lekko kwaśnym odczynie. Odpowiednio wilgotne podłoże sprzyja produkcji i uwalnianiu zapachów.

Róże pachnące wydzielają najwięcej aromatu w parne dni, np. po deszczu oraz gdy są zdrowe. Chore róże tracą zapach, podobnie jak kwiaty po opryskach ochronnych. W zależności od pory dnia, jedne odmiany pachną intensywniej rano, inne późnym popołudniem czy wieczorem.