Wierzbą krzewiastą bywa czasem nazywany jeden z podgatunków wierzby witwa (wierzba wiciowa), jednak zasadniczo wierzba krzewiasta jest określeniem formy jaką przyjmują różne gatunki z rodzaju Salix. Drzewem nazywana jest roślina, u której wszystkie bądź niemal wszystkie zdrewniałe konary wyrastają z pierwszego nazywanego pniem.
Powiązane artykuły
Gatunki wierzb różnią się dość znacznie jeśli chodzi o wymagania wodne. Są takie, które bardzo łatwo jest przesuszyć na przykład wierzbę iwę, ale są i takie, które dość dobrze znoszą niedobory wody na przykład wierzba Hakuro Nishiki, czy purpurowa Gracilis. Generalnie można przyjąć, że wierzby preferują stanowiska wilgotne ale poziom ten może być większy lub mniejszy dla poszczególnych odmian.
W naszej rodzimej florze spotkać można wierzbę o płożącym pokroju, np. wierzba żyłkowana, zielna czy alpejska, które występują na terenach górskich. Rosną w miejscach, gdzie długo zalega śnieg, więc ich okres wegetacji jest krótki, pędy ścielą się po ziemi i rocznie przyrastają zaledwie o kilka centymetrów. W naszych ogrodach można też sadzić niskie wierzby pochodzące z rejonów wysuniętych daleko na północ. Karłowe gatunki wierzb tworzą wiosną efektowne kotki, a liście mają ciekawe unerwienie.
Teren podmokły jest często ciężki do osuszenia, dlatego należy uważnie przygotować dobór roślin ozdobnych i dostosować się do wymogów takiego terenu. Jeśli poziom wód gruntowych jest wysoki, gleba jest ciężka i nieprzepuszczalna, to najlepiej jest zastosować rośliny, które znoszą nadmiar wilgoci. Nie mamy wpływu na warunki hydrologiczne naszej posesji, możemy jedynie dostosować się do wymogów terenu. Tworząc ogród na glebach podmokłych musimy pamiętać, że wraz ze wzrostem naszych roślin, zmieni się także bilans wodny podłoża.
Na piaszczystej działce często spotykamy się z niedostatkiem wody. Po deszczu lub podlaniu woda wsiąka szybko w głąb takiej ziemi, zanim jeszcze rośliny zdążą ją pobrać. Woda gruntowa w takiej glebie znajduje się zbyt nisko, by rośliny w pełni mogły z niej korzystać. Piaszczysta gleba jest mało żyzna, przez co rośliny nie znajdują w niej zbyt wielu potrzebnych składników mineralnych.