Byliny wieloletnie miododajne

Byliny wieloletnie długo kwitnące i miododajne

Byliny miododajne wieloletnie wabią do naszego ogrodu trzmiele, pszczoły i motyle, a te z kolei zapylają nasze rośliny od wczesnej wiosny, aż do jesieni. Ogród powinniśmy zakładać tak, aby imitował on w jak największym stopniu naturę i chociaż tworzony przez nas, staje się ostoją dla pożytecznych gatunków zwierząt i owadów. Każdy z nas na miarę swoich możliwości powinien pomagać i dołożyć swoją „cegiełkę”. Uprawa roślin miododajnych nie jest trudna, a do tego byliny do ogrodu dwu i wieloletnie są po prostu urocze.

Wydajność miodowa – co to jest?

To, że miód jest pyszny i leczniczy wiedzą chyba wszyscy. To, że pszczółki zapylają około 70% wszystkich roślin także. A jak sprawdzić, które rośliny są lepsze od innych pod względem zapotrzebowania pszczół?

Rośliny pożytkowe dostarczają pszczołom surowca do produkcji miodu: pyłku, nektaru lub spadzi. Przydatność roślin dla pszczół jest mierzona poprzez wydajność miodową. Jest to ilość nektaru z danego gatunku i z danej powierzchni, który przeliczany jest na surowiec zawierający 80% cukrów. Pszczoły są w stanie pobrać 70% tego rośliny zdołają wyprodukować.

Wydajność pyłkowa – co oznacza?

Wydajność pyłkowa jest to określenie ilości pyłku wytworzonego z danej liczby kwiatów oraz porośniętego obszaru przez dany gatunek roślin

Byliny miododajne wieloletnie – charakterystyka ogólna:

- Arcydzięgiel litwor – to dwuletnia roślina lecznicza, która dorasta nawet do 3 metrów wysokości. Prócz sporej wydajności miodowej dzięgiel dysponuje mocnym surowcem zielarskim. Surowcem tym są jego korzenie, z którego robi się prozdrowotne odwary.

- Chaber driakiewnik – wdzięczna bylina do każdego ogrodu. Charakteryzuje się kulistymi, ponad 2cm koszyczkami kwiatostanowymi w kolorze indygo. Dorasta do 50-100cm i zdobi kwiatami otoczenie od czerwca do sierpnia, a czasem nawet do października.

- Chaber górski – roślina trwała porastająca głównie stoki, hale i górskie lasy – może rosnąć na wysokości 2100m n.p.m. Gleba dla tego chabra winna być sucha, a stanowisko półcieniste. Zdobi ogród swymi ciemnoniebieskimi kwiatami od maja do lipca.

- Chaber nadreński – to kolejny chaber warty poznania. Koszyczki kwiatowe w kolorze fioletowo-różowym są często odwiedzane przez pszczoły, nawet w czasie suszy, gdy inne rośliny nie wydzielają już nektaru. Dorasta do 30-80cm, a jego kwiaty możemy podziwiać od lipca do sierpnia.

- Chaber wielko główkowy – piękna odmiana chabru o dużych – 7-9cm, żółtych koszyczkach kwiatowych i sporej wysokości – 100-150cm. Jak wszystkie chabry preferuje stanowisko suche i słoneczne.

- Czyściec wełnisty – wieloletnia bylina dorastająca do 30-40cm wysokości, która charakteryzuje się białym kutrem, które porasta całą roślinę. Drobne kwiaty w kolorze purpurowo-fioletowym są zebrane w kłosy i kontrastują ze srebrnymi pędami, liśćmi od czerwca do lipca.

- Czyściec prosty – bylina dorastająca do 30-80cm wysokości, miękko owłosiona, zielona. Roślina ta ma lecznicze właściwości i jest bardzo nektaro i miododajna. Jest bardzo chętnie oblatywana przez pszczoły, a jej białe kwiaty rozwijają się na roślinie od czerwca do września.

- Dzielżan jesienny – jest jedną z roślin, które zdobi otoczenie na przełomie późnego lata i wczesnej jesieni. Piękne kwiaty w barwie żółtej lub brunatno czerwonej utrzymują się na roślinie os lipca do października. Kępy tej rośliny mogą dorastać do 60-200cm wysokości.

- Dzwonek ogrodowy – ujmująca bylina rabatowa. Charakteryzuje się okazałymi kwiatostanami w kształcie dzwonu z koroną na brzegu zawiniętą, w kolorze: białym, różowym i niebieskim. Dorasta do 60-90cm wysokości i oblatywana jest przez pszczoły od czerwca do sierpnia

- Esparceta siewna – to roślina z rodziny motylkowatych, która jak większość z nich poprawiają żyzność gleby. Skutecznie też hamuje erozję gleb. Uprawiana jest również jako roślina pastewna na pasze dla bydła. Dorasta do 70cm wysokości, a jej kwiaty są w subtelnej różowej barwie.

- Hyzop lekarski – zioło, które powinno znaleźć się w każdym ogrodzie. Roślina ta dorasta do 1m wysokości i ma sporo właściwości prozdrowotnych i leczniczych. Od czerwca do września na roślinie pojawiają się szafirowo filetowe kwiaty bardzo oblatywane przez pszczoły.

- Jeżówka purpurowa – to bardzo popularna bylina rabatowa w naszych ogrodach. Duże – 10cm koszyczki kwiatowe są przeważnie w kolorze purpurowym, ale zdarzają się również odmiany ozdobne w innych barwach. Roślina dorasta do 60-150cm wysokości. Jeżówki purpurowe znane są również jako rośliny lecznicze, stosowane przy przeziębieniu i wzmacnianiu organizmu.

- Kłosowiec fenkułowy – roślina, której cechą charakterystyczną jest to, że pachnie anyżem. Bylina mierzy sobie od 60 do 100cm wysokości i tworzy szerokie kępy o wyprostowanym pokroju. W ogrodach ceniona za dekoracyjność niebiesko purpurowych kwiatów, które zebrane są w smukłe, kłosowate kwiatostany, o 12cm długości. Obficie kwitnie od lipca do września, a w domowych pieleszach używana jest jako mieszanka herbaciana lub jako przyprawa.

- Kłosowiec pomarszczony - nazywany koreańską miętą jest rośliną chętnie oblatywaną przez trzmiele i pszczoły. Mierzy on sobie od 100 do 130cm i nie jest kłopotliwy w uprawie. Jest rośliną leczniczą stosowaną przy dolegliwościach z układem krwionośnym, oddechowym i trawiennym. Uspokaja i poprawia sen.

- Kociemiętka właściwa – bylina ta ma wiele ról. Przyciąga koty i owady pożyteczne, jednocześnie odpędza irytujące insekty, pasożyty, gryzonie. Dorasta do 120cm wysokości i tworzy wzniesione, rozgałęzione pędy. Kwiaty mogą być różowe, białe lub różowofiloetowe i zdobią roślinę od czerwca do sierpnia. Ma ona także silny miętowo-cytrynowy zapach.

- Lawenda wąskolistna – lawenda lekarska jest czarującą byliną i chyba nie ma osoby, która by o niej nie słyszała. Krzewinka ta dorasta do 60cm wysokości. Fioletowo niebieskie kwiaty zebrane są w kłosy i wdzięczą się na roślinie od końca czerwca do połowy sierpnia. Lawenda wąskolistna zawiera silny olejek eteryczny, który wykorzystywany jest jako przyprawa, dodatek do kosmetyków oraz odstraszacz na mole.

- Lebiodka pospolita – jest to przyprawa znana wszystkim, a wykorzystywana głównie do dań włoskich, wchodzi również w skład ziół prowansalskich. Oregano jest byliną o wzniesionym pokroju i rozmiarach do 30-60cm wysokości. Kwiaty o zróżnicowanej barwie: różowe, białe, karminowe utrzymujące się na roślinie od lipca do września.

- Lubczyk lekarski – jest to wieloletnie zioło, które chętnie jest używane do wszelkiego rodzaju potraw. Potrafi dorosnąć do 150cm wysokości, a w lipcu i sierpniu możemy zaobserwować drobne i jasnożółte kwiaty. Jest jednym z afrodyzjaków, a dawniej wykorzystywany był również przy leczeniu różnych schorzeń i nieżytów.

- Macierzanka piaskowa – bylina ta tworzy gęste, zielone i zwarte kobierce, które podasz kwitnienia zapierają dech - tworzy się z nich różowo-purpurowy dywan. Wszystkie części tej rośliny zawierają olejki eteryczne oraz są jadalne. Jako, że macierzanka piaskowa jest rośliną płożącą to osiąga wysokości 5-10cm, a kwitnienie przypada na przełom czerwca i lipca.

- Melisa lekarska - jest to bylina słynąca ze swych właściwości uspakajających. Zioło te jest wykorzystywane jako środek na nerwicę i spokojny sen, ponadto ułatwia też trawienie. Krzewinka dorasta do 60cm wysokości i kwitnie od czerwca do sierpnia. Jej drobne kwiaty początkowo są żółtawe, lecz z czasem bieleją. Cała roślina ma cytrynowy zapach.

- Mięta pieprzowa – jest to kolejne zioło chętnie wykorzystywane w kuchni jak i medycynie. Dorasta do 90cm wysokości i charakteryzuje się miętowym zapachem. Jej kwiaty pojawiają się od końca lipca do końca sierpnia.

- Mikołajek płaskolistny – roślina o pięknej niebieskawej barwie. Mimo, że wygląda dość surowo jest rośliną godną polecenia dla każdego. Jest mało wymagająca, dorasta do 100 cm wysokości, o dość rozłożystym podłożu. W czerwcu na końcach ej pędów pokazują się również niebiesko zabarwione co cała roślina kwiaty.

- Mlecz polny – roślina z astrowatych, która osiąga od 50 do 150cm wysokości. Jako, że jest popularnych chwastem to dla większości z nas jest pozbawiony wszelkich zalet. Kwiaty żółte podobne są do mniszka, a rozróżnia je to, że kwiaty mniszka lekarskiego wyrastają wprost z podłoża. Natomiast kwiaty mleczu z łodygi głównej. Pszczoły i inne owady zapylające mają z niego dużo pożytku.

- Mniszek lekarski – potocznie nazywany jest mleczem i jest jedną z roślin, które widzimy wiosną w kwietniu. W tym właśnie czasie rozpoczyna kwitnienie i kwitnie do jesieni. Oczywiście kwiaty na miody i syropy zbierane są na początku maja, kiedy jest największy urodzaj mniszka.

- Naparstnica purpurowa – roślina, która tworzy wspaniałe purpurowe kwiaty na górnej części łodygi, przez co powstaje kwiatostan – grono. Jest także rośliną leczniczą, którą wykorzystuje się przy leczeniu chorób serca. Dorasta do 120cm i cieszy kolorowymi kwiatami od czerwca do września.

- Nawłoć kanadyjska - roślina lecznicza, które wykazuje działanie ściągające, odtruwające, przeciwbakteryjne i przeciwzapalne. Dorasta do 1m wysokości, a jej żółte, ażurowe i delikatne kwiaty wdzięczą się na niej od lipca do września.

- Niecierpek Roylego – przy dobrym stanowisku potrafi osiągnąć nawet 2 metry wysokości. Kwiaty niecierpka są różowe, słodko pachnące i pojawiają się w lipcu i są aż do października. Na początku kwitnienia odwiedzają je trzmiele, w późniejszym czasie można też zauważyć pracujące pszczoły od rana aż do godzin wieczornych.

- Ożanka nierówno ząbkowa – zgrabna bylina osiągająca maksymalnie 50cm wysokości. Cała roslina posiada słaby zapach czosnku i jest niebywale łatwa w uprawie. Jej żółtawe kwiaty wabią owady od lipca do września.

- Podbiał pospolity – pospolita roślina z kwiatami podobnymi do mniszka lekarskiego. Cała roślina osiąga od 7 do 15cm wysokości , a jej liście są surowcem zielarskim. Odwary stosowane sa jako środek wykrztuśny, przeciwzapalny i przeciwbakteryjny, łagodzi również suchy kaszel. Kwiaty możemy naleźć na przełomie marca i kwietnia.

- Przegorzan – bez względu na podłoże przegorzan rośnie bujnie i szybko. Kwiatostany ma kuliste, stalowoniebieskie przypominające nieco kwiatostany czosnków ozdobnych. Osiągają nawet 2m wysokości i udadzą się na każdej rabacie.

- Ruta zwyczajna – to roślina dorastająca do 1m wysokości o szerokim wachlarzu zastosowań w kosmetologii oraz biologicznej ochronie roślin. Jej żółte kwiaty wydzielają przyjemny zapach, którym zwabiają do siebie owady.

- Serecznik pospolity – zwany również „lwie serce” ma wiele właściwości leczniczych: działa uspakajająco, przeciwwirusowo i przeciwbólowo. Podnosi również serotoninę - hormon szczęścia. Roślina dorasta do 40-80cm wysokości i charakteryzuje się silnym zapachem. Jej różowo-purpurowe kwiaty pojawiają się od czerwca do września i nektarują nawet w przypadku dużej posuchy.

- Szałwia lekarska – roślina ta stosowana jest do produkcji kosmetyków, jako przyprawę poprawiającą smak potraw, ponadto pobudza organizm do produkcji soków trawiennych, a płukając naparem szałwiowym jamę ustną zlikwidujemy afty i pleśniawki

- Szanta zwyczajna – to wieloletnia bylina, która osiąga od 30 do 80cm wysokości. Pokrój ma wzniesiony, pokryta jest kutnerowym owłosieniem. Jest to kolejne znamienite zioło o sporym spectrum zastosowań: działa przeciwzapalnie, przeciwbólowo, przeciwhistaminowo, przecimiażdzycowo. Wykorzystywana jest również przy zwalczaniu dychawicy oskrzelowej, żółtaczce, schorzeniach nerwowych oraz wielu innych.

- Trędownik bulwiasty – zielna roślina dorastająca do 120cm wysokości. Cechą charakterystyczna są zielone kwiaty z czerwono-brązowymi wargami górnymi i małymi liśćmi. Łodygi i liście wykorzystywane są do warzenia płynnych ekstraktów, nalewek oraz maści. Zastosowanie trędownika też jest spore: pomaga zwalczać łuszczyce, uczestniczy w detoksykacji całego ciała i poprawia funkcje metaboliczne, w stanach zapalnych, przy zarażonych ranach oraz wiele, wiele innych.

- Trojeść amerykańska – to bylina o wzniesionym pokroju i wysokości od 150cm do 180cm. Cechą charakterystyczną są wydłużone liście osiągające 20 cm oraz silnie pachnące kwiaty zebrane w baldachy. Nie tyle kwiaty co są specyficzne, a późniejsze owoce. Na pierwszy rzut okiem wyglądają jak przyczepione „do góry nogami” papużki. W środku torebki znajdują się spłaszczone nasiona, z długimi jedwabistymi włoskami aparatu lotnego. Podobnie jak u mniszka lekarskiego.

- Tymianek właściwy – inaczej nazywany jest macierzanką to krzewinka tworząca zwarte kępy i osiągająca 30cm wysokości. Bylina ta ceniona jest za aromat i smak, dlatego też miejsce jako przyprawa ma w każdej kuchni. Jest to roślina lecznicza wykazująca właściwości grzybobójcze, przeciwzapalne i bakteriobójcze. Ma również działanie wykrztuśne i przeciwkaszlowe, dezynfekujące, pomaga przy chorobach układu pokarmowego. Zalet tymianku jest znacznie, znacznie więcej.

- Wiesiołek – wspaniała roślina zielna osiągająca 1m wysokości, a cechą charakterystyczną są żółte kwiaty, zebrane w gęste kwiatostany, które w ciągu dnia sa przymknięte, a otwierają się na wieczór. Choć w ziołolecznictwie wykorzystywane są całe rośliny, to najwięcej właściwości zdrowotnych jest w nasionach wiesiołka, dokładnie olej tłoczony z tychże nasion. Pomaga on w przyśpieszeniu przemiany materii, przy dolegliwościach z układem krwionośnym, usprawnia działanie mózgu, poprawia nastrój oraz wzmacnia organizm.

-Wrzos – od kilku lat wrzosy są jednymi z bardziej popularnych i wyczekiwanych roślin. Te małe krzewinki dorastające do 30cm wysokości zdobią ogrody od września, aż do końca października na naszych tarasach, balkonach i ogrodach. Pięknie prezentują się z innymi roślinami jesiennej aury jak marcinki czy też owocami dyń ozdobnych. Różnią się od siebie kolorem kwiatów oraz pokrojem.

- Żelaźniak bulwiasty – zimozielona roślina osiągająca około 1m wysokości. Charakterystyczne sa bulwy, które wytwarza na korzeniach oraz różowe „piętrowe” kwiatostany zebrane w okółkach. Żelaźniak niedawno wrócił do ogrodów – sadzony w szpalerze staje się latem kwitnącym żywopłotem.