Świerk czerwony (C2)

Świerk czerwony Picea rubens

Rzadko uprawiany w Polsce gatunek drzewa iglastego z rodziny sosnowatych o niezwykłym wyglądzie i cechach. Rodzimym miejscem występowania tego gatunku jest wschodnia część Ameryki Północnej. W naturze jest drzewem bardzo długowiecznym, może żyć nawet do 400 lat i osiągać do 46 m wysokości. Jednak w naszych warunkach dorasta do 18-30m. Korona świerku czerwonego ma kształt stożkowaty, jest dość smukła i wąska, a gałęzie rozmieszczone są poziomo i nie zwisają. Pień starszych drzew zwykle osiąga średnicę około 60 cm, kora jest cienka i łuszcząca, szarobrązowa z zewnątrz, a od wewnątrz ciemno bordowa. Świerk ten posiada bardzo atrakcyjne, błyszczące igły o kolorze jasno do ciemnozielonego i długości do 1, 5 cm. Ułożone są one na gałęziach dookoła, bardzo równomiernie i gęsto. Szyszki są nieduże, do 4 cm długości, owalne, o zaokrąglonych łuskach, początkowo mają kolor fioletowo czerwony, później ciemnieją i robią się brązowo czerwone. Opadają zwykle jeszcze tej samej zimy po dojrzeniu lub podczas kolejnej zimy.

Uprawa 

Świerk czerwony preferuje gleby żyzne, błotniste lub gliniaste o obojętnym pH, ale może też rosnąć na glebach kwaśnych. Lubi stanowiska półcieniste lub zacienione, jest całkowicie mrozoodporny. Niestety ze względu na cienką korę i płytkie ukorzenienie jest wrażliwy zarówno na susze i ogień, a także na kwaśne deszcze. Zwłaszcza młode sadzonki wymagają regularnego podlewania zarówno latem jak i zimą, dzięki czemu można zapobiec powstawaniu suszy fizjologicznej. 

Zastosowanie 

Idealnie sprawdzi się w ogrodach przydomowych, orientalnych, miejskich. Jak również na wszelkiego rodzaju rabaty i do formowania.