Gotowa kompozycja jesiennych bylin z Jeżówką

Oferujemy gotowy do posadzenia, jesienny zestaw bylin, który pomoże wprowadzić ten cudowny klimat do Twojego ogrodu. Składa się z: Jeżówki purpurowej Papallo Power Coral Orange, Żuraweczki Sweet Tea, Rozchodnika kamczackiego Tricolor i Turzycy oszimskiej Evergold.

Mocno rozkrzewiająca się jeżówka o dużych, jaskrawych pomarańczowych, kwiatach z różowym środkiem środkiem. Dorasta do wysokości około 60cm. Kwitnie bardzo obficie od czerwca do października wytwarzając bardzo trwałe kwiaty rozmieszczone na szczytach pędów.  Jest to roślina miododajna. Wabi pszczoły i motyle, które szczególnie chętnie na niej siadają. Istnieje wiele odmian jeżówki o kwiatach w kolorze białym oraz w różnych odcieniach różu. Jeżówki jak uprawiać Wymaga gleb próchnicznych, dość żyznych, przepuszczalnych, umiarkowanie wilgotnych. Nie znosi gleb lekkich i piaszczystych, natomiast lubi obszary, na których występują wysokie opady deszczu. Najlepiej rośnie na stanowiskach słonecznych lub lekko ocienionych. Stosowana jako bylina rabatowa, nadającą się również do uprawy na kwiat cięty. Pięknie wygląda sadzona w grupach, w towarzystwie traw ozdobnych np. Panicum virgatum, ale sama również efektowna. Sadzimy ją pojedynczo lub po 2-3 w grupie. Na 1 m2 sadzimy 7 sztuk. Po przekwitnięciu można oberwać pozostałości kwiatów języczkowatych, a ozdobną kulę zasuszyć wraz z długą łodygą i umieścić w wazonie z innymi suszonymi kwiatami. Po przekwitnięciu należy obciąć kwiatostan. Na zimę jeżówki można pozostawić w gruncie, ponieważ bardzo dobrze znoszą mrozy, chociaż wskazane jest ściółkowanie. Pielęgnacja jeżówek uprawianych w ogrodzie ogranicza się do regularnego podlewania i nawożenia szczególnie azotem oraz podwiązywania roślin tak, żeby długie pędy nie opadały. Jeżówek nie należy również przesadzać, ponieważ źle znoszą zmiany stanowiska.

Żuraweczki to grupa bylin, należących do rodziny skalnicowatych (Saxifragaceae) powstała ze skrzyżowania Żurawki z Tiarellą. Żuraweczki to kępiaste rośliny wieloletnie, osiągające średnicę kęp od 20, do ponad 60 cm, jednak niektóre odmiany odziedziczyły po tiarelli możliwość wytwarzania długich rozłogów, które mogą osiągać długość 60-90 cm. Dzięki temu mogą szeroko się rozrastać lub (sadzone w wiszących pojemnikach) dekoracyjnie się zwieszać.  Najlepiej rosną w półcieniu (szczególnie korzystny jest dla nich popołudniowy cień). Mogą również rosnąć w całkowitym cieniu np. krzewów lub pod koronami drzew, ale wówczas ich wzrost jest mniej intensywny, a kwitnienie mniej obfite i dekoracyjne. Niektóre, najnowsze odmiany, tolerują również większe nasłonecznienie. Najkorzystniejszym podłożem jest dla nich dobrze zdrenowana żyzna gleba, o dużej zawartości próchnicy i pH 5,6-6,7. Choć są dość odporne na suszę i nie znoszą zalewania, ale podczas długotrwałych niedostatków wody powinny być nawadniane regularnie, niewielkimi dawkami wody. Żuraweczki są mrozoodporne. Uprawiane w łagodniejszym klimacie pozostają zimozielone, a ich liście są dekoracyjne przez cały rok, jednak najpiękniej wyglądają wiosną i jesienią, kiedy to uzyskują najpiękniejsze barwy. Mimo swej mrozoodporności, w surowe, bezśnieżne zimy żuraweczki mogą przemarzać dlatego trzeba je okrywać stroiszem.  Na tym samym miejscu żuraweczki nie powinny rosnąć dłużej niż 3-4 lata. To doskonała roślina na rabaty bylinowe, obwódki i do ogrodów skalnych, orientalnych i naturalistycznych. Doskonale nadaje się również do tworzenia zwartych, zadarniających kobierców, wówczas rośliny sadzimy w rozstawie około 30x30 cm. Świetnie sprawdzi się również w barwnych zestawieniach z sezonowymi roślinami balkonowymi i tarasowymi. Doskonale nadaje się zarówno do przydomowych ogrodów, jak i parków i zieleni publicznej oraz na kwietniki. Ze względu na swą wysoką mrozoodporność świetnie nadaje się również do sadzenia w pojemnikach. Zarówno kwiaty, jak i liście mogą być też stosowane w bukietach i kompozycjach florystycznych jako kwiaty i zieleń cięta. Rozmnażamy je wyłącznie wegetatywnie, przez podział dobrze rozrośniętych, starszych roślin lub sadzonkowanie krótkopędów (pędów bocznych, odrywanych od roślin matecznych) przed kwitnieniem lub jesienią po przekwitnięciu. Żuraweczka tej odmiany słynie głównie z wyjątkowych liści, które przybierają czerwoną, ceglastą barwę. Kwiaty pojawiają się w maju i czerwcu. Kępy Żuraweczki osiągają wysokość od 20 do 50 cm. Duże gwieździste liście tej rośliny urozmaicą każdy zakątek ze względu na ich niespotykany kolor. Latem żywą czerwienią, zaś jesienią bladszą jej wersją.  

Rozchodnik 'Tricolor' to bardzo atrakcyjna bylina o rozesłanym pokroju. Liście regularnie ułożone na płożących pędach przybierają oliwkowo zieloną barwę.  Rozchodnik jest piękną wieloletnią rośliną o  pięknych, wabiących owady kwiatostanach. Bylina  o niewielkich wymaganiach co do gleby oraz dużej wytrzymałości. Roślina jest najpiękniejsza w okresie kwitnienia. Liście rozchodnika kaukaskiego są zimozielone, drobne, jajowate, lekko karbowane. Pędy, na których nie rozwiną się kwiaty są krótsze, natomiast pędy kwiatostanowe są dłuższe i wznoszą się do góry. Kwiaty rozchodnika są prawie siedzące, zebrane w nibybaldachy, pojawiają się od czerwca do sierpnia, są zazwyczaj ciemno-karminowe. W ogrodach sadzony jest głównie na skalniakach oraz jako roślina zadarniająca. Charakteryzuje się ekspansywnym wzrostem, szybko pokrywając powierzchnię „poduchami” darni. Rozchodnik kaukaski dorasta do 15 cm wysokości. Z uwagi na silny wzrost co 2 lata warto dzielić karpy rozchodnika na mniejsze i rozsadzać. Najlepiej rośnie w miejscach słonecznych na ubogich piaszczystych i przepuszczalnych glebach o obojętnym odczynie. Wymaga okrycia na zimę, np. stroiszem  gdyż może przemarzać. Roślina miododajna, przyciągająca owady. Roślina jest odporna na suszę. Na 1 m2 sadzimy 16 sztuk. Odmiana o trójkolorowo zabarwionych zielonych liściach o szerokim, białoróżowym brzegu i jasnoróżowych kwiatach, których kwitnienie przypada od czerwca do sierpnia. Dorosła roślina osiąga wymiary do 15 cm.

Turzyca to atrakcyjna trawolistna bylina o dwubarwnych, wąskich liściach w złotym kolorze z ciemno zielonym paskiem. Tworzy luźne kępy długich, łukowo wygiętych liści o wyraźnej, jaskrawej barwie. Każdy liść obrzeżony jest na krawędziach szerokim, zielonym paskiem. Dorasta do około 30 cm wysokości i podobnej szerokości. W czerwcu wśród liści pojawiają się brunatne kłosy kwiatostanów. Turzyca preferuje miejsce słoneczne lub pół cieniste z glebą średnio żyzną, raczej wilgotną. Unikamy gleb suchych i piaszczystych, na których wzrost nie będzie prawidłowy. Gatunek dobrze sprawdza się w strefie błotnej oczka wodnego. Jest w pełni mrozoodporny poza północno wschodnią Polską, gdzie zaleca się okrywanie.