Róża rabatowa żółta Allgold (C2)

Róża rabatowa Allgold opis 

Róża rabatowa Allgold to roślina o wielu zastosowaniach i urokliwym charakterze. Jej popularność wynika głównie z prostoty w pielęgnacji. Jest ceniona jako jedna z najlepszych odmian o bogatym, żółtym kwitnieniu, osiągając wysokość od 50 do 70 centymetrów. Została nagrodzona złotym medalem przez Royal National Rose Society (RNRS) w Wielkiej Brytanii w 1956 roku. Doskonale sprawdza się nie tylko w ogrodach, ale również w pojemnikach na balkonach i tarasach. Jej witalność i długotrwałe, obfite kwitnienie czynią ją doskonałą do sadzenia w miejskich rabatach.

Róża rabatowa Allgold zastosowanie

Róża rabatowa to roślina, która świetnie komponuje się w różnorodnym otoczeniu, od ogrodów po miejskie parki czy donice na balkonach czy tarasach. Jej obecność nie tylko urozmaica przestrzeń, ale także dodaje koloru i zapachu, czyniąc miejsca publiczne bardziej atrakcyjnymi. Posadzenie róż rabatowych wzdłuż ścieżek ogrodowych czy chodników nadaje tym miejscom romantyczny, urokliwy charakter. W restauracjach czy kawiarniach o otwartych tarasach, róża rabatowa w donicach pełni rolę nie tylko ozdoby, lecz także tworzy przyjemną, przytulną atmosferę. Dla osób mających ogród przy domu, róża rabatowa stanowi doskonałe uzupełnienie, szczególnie w obszarach przeznaczonych na kolorowe rabaty kwiatowe, dodając im wyjątkowego uroku.

Wybór stanowiska pod uprawę: ciepłe, słoneczne, lekko przewiewne

Wymagania glebowe: najlepiej rosną na glebach lekkich, przepuszczalnych, zawierających próchnicę o gliniastej warstwie dolnej

Przygotowanie stanowiska pod uprawę: róże nie przepadają za świeżym nawozem, tym samym przed ich posadzeniem glebę należy głęboko uprawić (około 70 cm) i nawozić dobrze rozłożonym i przekompostowanym obornikiem w ilości 8-10 kg na 1 m². Ziemia przed sadzeniem powinna osiadać co najmniej przez 2 tygodnie. Po posadzeniu róże należy obficie podlać i usypać kopczyk przykrywający nasadę pędów. Kopczyki rozsypuje się na wiosnę.

Zabezpieczanie na zimę: W pierwszych latach po posadzeniu róże trzeba na zimę zabezpieczać. Dolną część krzewu obsypuje się ziemią, a pędy nakrywa gałązkami świerka lub jałowca, a następnie słomą lub liśćmi. Róże okrywowe mają wysoką odporność na mróz. Nawet jeżeli podczas surowej zimy pędy przemarzną, to po przycięciu ich tuż przy ziemi, krzewy bardzo dobrze odbudowują się.

Cięcie: Róże wielkokwiatowe, rabatowe, miniaturowe, tniemy na wysokości 20-40 cm nad powierzchnią, starając się, aby na pędzie znajdowało się około pięciu zdrowych rozwiniętych oczek. Oczywiście całkowicie usuwamy wszystkie uszkodzone i słabe pędy. Róże okrywowe najczęściej nie wymagają przycinania, lecz zniosą radykalne cięcie. Unikajmy skracania pędów jesienią, nie zostawiając otwartych ran na zimę. Wiosenne cięcie róż okrywowych przeprowadzamy w połowie kwietnia. Wycinamy pędy martwe, nadmiernie zagęszczone, cienkie. Róż parkowych krzaczastych nie przycinamy co roku, w razie potrzeby usuwamy martwe oraz chore pędy. Cięciem natomiast możemy nadawać im pożądany pokrój i rozmiar. Róże pnące pierwszy raz tniemy najwcześniej w trzecim roku po posadzeniu. Przez pierwsze trzy lata należy jednak usuwać zaschnięte kwiatostany. Przycinając, należy pozostawić kilka pędów, najlepiej od 3 do 5 – będą one stanowić trzon róży. Pędy boczne skraca się do długości 30–40 cm