Róża wielkokwiatowa różowa Queen Elizabeth (C2)

Róża wielkokwiatowa Queen Elizabeth opis

Róża, która została nazwana na cześć królowej Anglii, jest nagradzana przez różne stowarzyszenia różane, ze względu na dużą odporność i zdrowotność. Jej kwiaty mają delikatny różowy kolor z ciemniejszym spodem, przypominając klasyfikowane herbaciano-hybrydowe róże. Queen Elizabeth wyróżnia się jako jedna z najlepszych reprezentantek tej klasy. Jej płatki zewnętrzne są lekko falujące i skierowane w dół, a duże, ciemne liście są błyszczące i okrągłe. Jest prawie całkowicie odporna na choroby i dobrze rośnie nawet na słabszych glebach, co sprawia, że jest doskonała dla początkujących miłośników tego gatunku.

Krzew Queen Elizabeth charakteryzuje się silnymi, grubymi pędami z dużymi kolcami. Co kilka lat zaleca się jej silne przycięcie wczesną wiosną, co pomaga w jej odmłodzeniu. Pomimo upływu ponad 40 lat od wprowadzenia na rynek, ta odmiana nadal cieszy się ogromną popularnością, co potwierdza jej niezaprzeczalne zalety, a nawet została polecona przez Szwedzkie Towarzystwo Różane za jej super mrozoodporność.

Róża wielkokwiatowa zastosowanie

Wybór stanowiska pod uprawę: ciepłe, słoneczne, lekko przewiewne

Wymagania glebowe: najlepiej rosną na glebach lekkich, przepuszczalnych, zawierających próchnicę o gliniastej warstwie dolnej

Przygotowanie stanowiska pod uprawę: róże nie przepadają za świeżym nawozem, tym samym przed ich posadzeniem glebę należy głęboko uprawić (około 70 cm) i nawozić dobrze rozłożonym i przekompostowanym obornikiem w ilości 8-10 kg na 1 m². Ziemia przed sadzeniem powinna osiadać co najmniej przez 2 tygodnie. Po posadzeniu róże należy obficie podlać i usypać kopczyk przykrywający nasadę pędów. Kopczyki rozsypuje się na wiosnę.

Zabezpieczanie na zimę: W pierwszych latach po posadzeniu róże trzeba na zimę zabezpieczać. Dolną część krzewu obsypuje się ziemią, a pędy nakrywa gałązkami świerka lub jałowca, a następnie słomą lub liśćmi. Róże okrywowe mają wysoką odporność na mróz. Nawet jeżeli podczas surowej zimy pędy przemarzną, to po przycięciu ich tuż przy ziemi, krzewy bardzo dobrze odbudowują się.

Cięcie: Róże wielkokwiatowe, rabatowe, miniaturowe, tniemy na wysokości 20-40 cm nad powierzchnią, starając się, aby na pędzie znajdowało się około pięciu zdrowych rozwiniętych oczek. Oczywiście całkowicie usuwamy wszystkie uszkodzone i słabe pędy. Róże okrywowe najczęściej nie wymagają przycinania, lecz zniosą radykalne cięcie. Unikajmy skracania pędów jesienią, nie zostawiając otwartych ran na zimę. Wiosenne cięcie róż okrywowych przeprowadzamy w połowie kwietnia. Wycinamy pędy martwe, nadmiernie zagęszczone, cienkie. Róż parkowych krzaczastych nie przycinamy co roku, w razie potrzeby usuwamy martwe oraz chore pędy. Cięciem natomiast możemy nadawać im pożądany pokrój i rozmiar. Róże pnące pierwszy raz tniemy najwcześniej w trzecim roku po posadzeniu. Przez pierwsze trzy lata należy jednak usuwać zaschnięte kwiatostany. Przycinając, należy pozostawić kilka pędów, najlepiej od 3 do 5 – będą one stanowić trzon róży. Pędy boczne skraca się do długości 30–40 cm