Pieris japoński Minor

Zwarty, zimozielony krzew o pokroju płaskokulistym. Po 10 latach dorasta do 0,6 m wysokości i 0,9 m szerokości. Liście matowozielone, skierowane lekko ukośnie do góry, dość gęsto ułożone. Kwiaty w pąku lekko różowe, po rozwinięciu czysto białe, zebrane w wyprostowane, wierzchołkowe wiechy. Kwitnie obficie od końca kwietnia do końca maja. Wymaga stanowisk zacisznych, półcienistych lub słonecznych oraz gleb kwaśnych, umiarkowanie wilgotnych i próchnicznych. Podczas surowych zim mogą przemarzać kwiatostany. Wskazane jest sadzenie tej odmiany w miejscach osłoniętych od wiatru i w najcieplejszych rejonach kraju. Interesująca roślina do ogrodów przydomowych, na wrzosowiska i do pojemników.

Kwiaty wytwarzane są wczesną jesienią, ale otwierają się dopiero następnej wiosny, w marcu i kwietniu. Kwiaty w kolorach: białym, kremowym, różowym, szkarłatnym są drobne, zebrane w zwisające, okazałe wiechy, które znajdują się na szczycie pędu. Kwiaty delikatnie pachną i kwitną przez wiele tygodni.

Owocem jest wielonasienna torebka.

Stanowisko
Sadzenie pierisów nie jest zalecane w północno-wschodniej Polsce, w której występują najostrzejsze zimy. Dobrze rozwijają się na stanowiskach pół cienistych, osłoniętych od wiatru.

Gleba i nawożenie
Wymagają gleb próchnicznych, o odczynie kwaśnym lub lekko kwaśnym. W miejscach, w których gleba jest zbyt piaszczysta lub zbyt gliniasta należy dodać torfu. Pierisy należy dokarmiać nawozami przeznaczonymi dla roślin wrzosowatych.