Grzybnia Pieprznik jadalny Kurka Pieprznik gąska 10g

Pieprznik jadalny (Cantharellus cibarius) zwany potoznie kurką, lisiczką to ceniony jest ze względu na aromat, smak oraz twardość i chrupkość. Chętnie poszukiwany przez grzybiarzy.  Wygląd kurki cechuje nieregularny kapelusz o średnicy od 10-70 mm, młody nieco wypukły, później stający się wklęsłym. Pieprznik świetnie sprawdza się w kuchni w postaci farszów, jako dodatek do sosu, a także do jajecznicy. 

Występowanie

Okres występowania kurki to maj-listopad. Zazwyczaj spotykamy ją w gromadach, głównie w lasach liściastych i iglastych zazwyczaj na piaszczystych, kwaśnych glebach . Często pod świerkami pośród mchów . Bardzo popularny owocnik.

Hodowla

Grzybnię należy sadzić od połowy kwietnia do października. Obszar aplikacji grzybni powinien być wzbogacony o młode drzewa iglaste, najlepiej sosny, ponieważ pieprznik tworzy mikoryzę także z świerkiem, dębem, bukiem, grabem . Najlepszym podłożem jest gotowa ziemia ogrodnicza z dużą zawartością torfu. Aby zwiększyć jakość podłoża zaleca się zebrać wierzchnią warstwę gleby w lesie iglastym.

INSTRUKCJA UPRAWY

Miejsce hodowli: Grzyby leśne rosną w lasach i zagajnikach dlatego wybierając miejsce uprawy powinniśmy stworzyć im stanowiska jak najbardziej zbliżone do naturalnych - powinny tam występować drzewa „leśne” (dęby, sosny, brzozy itp). Miejsce cieniste, spokojne mało uczęszczane. Przygotowanie substratu: Grzybnię z opakowania mieszamy z 5 litrami torfu ( najlepiej torf włóknisty), 1 litrem węgla drzewnego ( zamiast węgla drzewnego można użyć popiołu z ogniska lub kominka gdzie było palone tylko drewnem). Dla polepszenia parametrów struktury gruntów oraz dla poprawy warunków powietrzno – wodnych warto zastosować dodatkowo 0,5 litra gipsu oraz 0,5 litra wermikulitu lub perlitu. Tak przygotowany substrat nawilżamy ( najprostszy sposób na sprawdzenie czy podłoże jest odpowiednio nawilżone to nabrać do dłoni substrat i ścisnąć. Pomiędzy palcami powinny wylecieć 1-2 krople wody).

Dawkowanie: Należy wykopać kilka niewielkich dołków wokół drzewa (najlepiej aby były widoczne korzonki), wsypać około 0,5 litra wcześniej przygotowanego substratu i przysypać 5 centymetrową warstwą ziemi. Miejsca aplikowania grzybni najlepiej ściółkować korą, igliwiem czy liśćmi z lasu. Tak przygotowane stanowisko nie wymaga dodatkowych czynności pielęgnacyjnych ale wskazane jest aby co jakiś czas podlewać niewielką ilością wody szczególnie jeżeli przez dłuższy czas ok. 10-14 dni nie było opadów atmosferycznych. Hodowle można zakładać od kwietnia do późnej jesieni, jednak pierwsze grzyby mogą pojawić się po 2-3 latach od momentu szczepienia.

Mikoryza: To symbioza korzeni roślin z grzybami. Grzyb czerpie substancje odżywcze z rośliny, natomiast roślina uzyskuje dzięki silnie rozbudowanej grzybni większą sprawność w pobieraniu wody oraz soli mineralnych. Mikoryzy, oprócz funkcji fizjologiczno-żywieniowych, chronią drzewa leśne przed chorobami „ grzyby mikoryzowe żywią i bronią”. Mikoryzacja to proces bardzo złożony dlatego amatorska uprawa grzybów „leśnych” niestety ale nie daje nam 100% gwarancji sukcesu Jest ona uzależniona od wielu czynników: gatunku oraz wieku drzew, rodzaju gleby, warunków środowiskowych itp. Jeśli stworzymy odpowiednie warunki rozwoju i dojdzie do symbiozy grzybni z drzewem, to pierwsze owocniki powinny pojawić się po 2-3 latach od szczepienia.

Amatorska uprawa mikoryzowych grzybów leśnych ( Mikoryza - zjawisko współżycia grzybów z korzeniami drzew ) nie gwarantuje rezultatu, ponieważ plonowanie grzybów jest silnie uzależnione od pogody oraz wielu innych czynników. Do ich uprawy należy stworzyć warunki najbardziej zbliżone do naturalnych oraz aplikować grzybnię zgodnie z instrukcją. Przy wystąpieniu odpowiednich warunków klimatycznych, możemy w stosunkowo krótkim czasie liczyć na dobre wyniki.