Klon jawor

Drzewo dorastające do około 30 metrów wysokości, o regularnej, szerokojajowatej koronie osadzonej na prostym, silnym pniu. Kora szarawa, początkowo gładka, z wiekiem żłobiona i łuszcząca się. Liście pięcioklapowe o szerokich klapach, z wierzchu barwy ciemnozielonej i matowe, od spodu szarozielone lub szare. Jesienią liście przebarwiają się na żółto.

Jest to nasz największy rodzimy klon i  jeden z największych przedstawicieli swojego rodzaju. Podobnie jak zdecydowana większość klonów posiada duże, dłoniasto klapowane liście, a jego owoce mają postać podwójnych skrzydlaków. Cechą wyróżniającą jawora na tle innych klonów jest jego charakterystyczna kora — tafelkowato spękana na odpadające poletka przypomina ona nieco korę platana. Znalazło to nawet odbicie w łacińskiej nazwie gatunkowej jawora — pseudoplatanus („fałszywy platan”).

Jawor stanowi jeden z ważnych składników tworzących górskie lasy w Polsce (zwłaszcza te wilgotne i cieniste), jest też dość często sadzony z powodu cennego drewna. Drzewo stosunkowo długowieczne, dość szybko rosnące. Osiąga wiek 250-350(500) lat.

Wymagania:

Jawor lubi gleby żyzne, głębokie, dosyć wilgotne. Dobrze rośnie w okolicach rzek i zbiorników wodnych.



Zastosowanie:

Atrakcyjne drzewo do nasadzeń parkowych, alejowych oraz jako drzewo okazowe (soliter) w większych i średnich ogrodach.