Orlik ogrodowy pełny czarny

Orlik ogrodowy należy do gatunku rzadko występującego w warunkach naturalnych. Okazy dziko rosnące objęte są całkowitą ochroną gatunkową. W przydomowych ogrodach orlik stanowi jedną z najczęściej stosowanych roślin ozdabiających kompozycje rabatowe.

Uprawa orlika ogrodowego

Należy on do gatunku krótkowiecznego, ale w łatwy sposób rozmnażającego się poprzez licznie wytwarzane nasiona. Orlik ogrodowy zdecydowanie preferuje gleby próchniczne, przepuszczalne. W obrębie rodzaju można spotkać rozmaite odmiany charakteryzujące się różnymi formami i barwami kwiatów. Orliki sadzi się na wiosnę lub w końcu lata, w miejscach słonecznych lub tylko lekko ocienionych. Rodzaj gleby nie ma większego znaczenia, ale lepiej jeżeli gleba jest przepuszczalna, próchniczna, umiarkowanie wilgotna. W miejscach podmokłych rośliny łatwo giną, gdyż delikatne korzenie szybko obumierają. Karpy sadzi się w odstępach od 20 do 50cm, w zależności od siły wzrostu odmiany. Podłoże dla orlików warto starannie przygotować, aby rośliny mogły się szybko rozrastać. W razie suszy konieczne jest dość obfite podlewanie. Od czerwca kilkakrotnie zasila się rośliny nawozami mineralnymi. Orliki są łatwo atakowane przez choroby grzybowe, dlatego warto przestrzegać zaleceń uprawowych, a silnie porażone okazy usuwać i niszczyć. Większość odmian dobrze zimuje w naszym klimacie i jedynie orliki kalifornijskie wymagają okrycia. W razie opóźnienia terminu sadzenia lepiej przechować karpy do wiosny w chłodnym pomieszczeniu (2 st. C), przykryte mieszanką torfu i piasku. Orliki są chętnie uprawiane na kwiat cięty, ale przede wszystkim nadają się na rabaty, do tworzenia grup ogrodowych, a niskie odmiany do ogrodów skalnych i na obwódki. 

Orlik ogrodowy kłącza

Orliki wachlarzowate to dosyć niskie byliny, które mogą dorastać do około 20-25 cm wysokości. Proste łodygi wyrastają z kłącza. Orlika warto sadzić przede wszystkim na rabatach. To zazwyczaj roślina drugiego planu nadająca lekkości, naturalności i dzikości. Najlepiej prezentuje się sadzona po kilka do kilkunastu egzemplarzy (tej samej odmiany). Poszczególne gatunki mogą krzyżować się ze sobą wytwarzając trudne do przewidzenia mieszańce.